Wat zou het mooi zijn als hij mijn brief eruit pikt. En hij mij vanmiddag nog op laat halen door een taxi. Ik zie het helemaal voor me. Ergens op een geheime plek aankomen en naar een prachtige locatie gebracht worden. Bij het uitstappen word ik verwelkomd door breed lachende dames en heren. Ik word in de watten gelegd; schemaatje wol negeren of de haaktherapie moeten na een paar weken zijn vruchten afwerpen.
Tijdens de groepsgesprekken mogen we op de grote stoel ons verhaal doen. Ik voel me opgelaten en bungel wat met mijn voetjes heen en weer. Ik vertel dat ik er niets aan kan doen en de groep beloont me met een luid applaus en schreeuwen Yes you can girl!!
Ik raak ervan overtuigd dat het me echt gaat lukken op deze manier.
Een shawl hoeft ook niet in drie dagen af en de wereld vergaat niet als het kanten topje van mijn dochter deze week niet in de kast ligt. Doseren is niet gemakkelijk, maar wel haalbaar denk ik.
Maar terwijl ik dit schrijf voel ik dat ik dit nog geen dag ga volhouden.
Vanavond maar eens het patroon van de Rustic lace square doornemen.
Patronen zijn toch om te doorbreken?
Fijn weekend!
XXX
Geen opmerkingen:
Een reactie posten