Zoals gewoonlijk vind ik wel weer iets nieuws om te proberen. Door mijn voet kan ik niet zoveel als ik zou willen, lange afstandsschaatsen, Santarun, tien km zwemmen. Ik laat het aan me voorbij gaan.
Nu kreeg ik van een lieve moeder (zoon Daan is bevriend met onze Reinier) allerlei tijdschriften (nadat ik alle countrybladen van Dianne had uitgespeld) om te lezen,maar ja die zijn ook zo uit.Ze zei, waarom ga je niet eens mee naar het Breicafe in Noordgouwe, hartstikke leuk.
Ik kan 1 recht en 1 averecht, meer niet. Geloof niet dat ik zo into knitting ben,zei ik tegen haar. Maar op Pinterest eens rond gekeken en me toch steeds verder in de breikrochten begeven en gaan verdiepen. Mijn hemel, wat een technieken zijn er. Ik werd er niet goed van; veel te moeilijk voor mij.Maar toen stuitte ik op de techniek Fair Isle, genoemd naar een plaats in Schotland. Boem, schot in de roos, Engeland, kwam weer voorbij, dus dan kon het alleen maar leuk zijn en dat is het ook.
Fair Isle is het meest afgelegen bewoonde eiland van het Verenigd Koninkrijk zegt Wikipedia en een bestuurlijk deel van Shetland. Ja zo leer je nog wat ook tussendoor. Het is er vrijwel altijd snertweer. In augustus mag je hopen op 14 graden. Dat is de warmste maand. Wie wil er volgend jaar? Dus gaan ze maar breien denk ik en daar is het eiland beroemd om geworden.Dus tijdens het turf steken lekker een naaldje breien hebben ze daar gedacht. Praten en breien kan ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten