Nu we weer thuis zijn en we weer gewoon aan de bruine bonen met spek zitten, dwalen mijn gedachten toch regelmatig af naar onze trip.Wat hebben we toch weer mooie plekjes gezien. Wat is dat toch met de sfeer in Engeland die we hier toch echt niet hebben.Of ben ik bevooroordeeld en probably een afstammeling van het huis Tudor? Dat gedweep over mijn favoriete land krijg je er niet uit, hoe hard je ook roept dat ze raar zijn met hun geld, links rijden en het daar een uur vroeger is. Ik word er alleen maar doller op.
De weegschaal gaf aanwijzingen dat de thee uurtjes thuis maar eens zonder koekjes moeten de komende tijd. Dat we toch een beetje buiten ons boekje zijn gegaan qua lekkernijen die drie dagen. Chealsea buns hier en chocolaatjes van Dianne daar, dat in en uitlopen van Kingsheads, White lions, Fox & hounds (en andere belachelijk leuke benamingen voor pubs) . Dat ligt achter ons,maar wat zalig allemaal!
Toen we een jaar of twee geleden met de kinderen in Kent waren en we de trein naar London zouden nemen vanaf Wye, hadden we eerst in de dorpswinkel broodjes voor onderweg gekocht.Chocoladebroodjes, maar ook Chelsea buns. Bij ons heet dat een koffiebroodje (ik kan nu weer roepen dat koffiebroodje niet mooi klinkt en een Chelsea bun wel,maar dan.... afijn.) Eenmaal in de trein geinstalleerd ging de zak met broodjes van hand tot hand en ik trof een Chel.... koffiebroodje en wat scherts onze verbazing niet, het was verrukkelijk, nog nooit zo'n lekker broodje op, Hemels, wat een geweldige bakker moet dit zijn die zoiets maakt!
Het hele gezin zucht en roept ja ja mama, jee wat lekker zeg, doe eens normaal, tis maar een broodje hoor.Nou nee hoor zeg ik nog, dit is niet normaal, dat kunnen ze bij ons echt niet zoiets en ik pluk kleine stukjes brood en stop ze in mijn mond en denk, 'voordat we naar huis gaan nog zo'n zak halen'.Tis er niet meer van gekomen, toen we in de avond versleten uit de city terug kwamen dachten we maar aan 1 ding en dat was hangen en slapen.
En nu waren we samen in Wye en hebben we zaterdagmorgen de auto in dit schattige dorp geparkeerd en zijn we bij The Kingshead naar binnen gegaan voor koffie met wat lekkers.En toen zag ik ze liggen, en geen kleintjes ook. Ze riepen me en ik zei tegen Aad: 'Kijk die broodjes;daar liggen ze, nu eentje nemen jij!'
Nou, toen kwam het hoge woord eruit hoor, hij de cynicus qua English pastry, had nog nooit zo'n heerlijk broodje geproefd,zie je nou wel zei ik, met tranen die achter mijn ogen brandden. Ik heb gelijk he?'.
Nou,hier teren we nog wel een poosje op. Alles is thuis niet beter, sommige dingen smaken gewoon ergens anders lekkerder.Nu hebben wij in ons fraaie Zierikzee een nieuwe bakker en een leuke ook! Zijn bedrijf heet,De man die bakt en die heeft me beloofd om eens over Chelsea buns na te denken.Kijk, dan hebben we het jaar rond England om de hoek en bij de tea!
Seeya X
Geen opmerkingen:
Een reactie posten