Vrijdagmorgen om half vijf ons bed uit om op tijd in Calais aan te komen om het bootje naar de overkant te nemen. Je weet even niet waar je bent als je wakker schrikt maar in 10 minuten tijd sta ik aangekleed beneden.Met een bak koffie in de hand sta ik nog te wiebelen van de slaap; mijn foundation is nog niet eens droog als ik rillend de vroege ochtend in stap.Deur dicht en ik kijk nog een keer naar boven. Op hoop van zegen denk ik maar. Ze lopen in geen zeven sloten tegelijk. Al weet je dat met de jongste nooit.
Halverwege Belgie laat ik mijn stoel naar achteren zakken,ik kan mijn ogen niet open houden en Aad zegt, zo gaan de luikjes dicht? Even maar hoor zeg ik,tussen waken en slapen rijden we naar Frankrijk.
Word je wakker Aniet zegt een stem.Ik moet even nadenken waar ik nu ben, maar terwijl ik mijn ogen open kijk ik verbaasd naar twee soldaten in vol ornaat. Ik waan me even in een oorlogsgebied,maar dit schijnt bij de reis te horen.Goedendag zeg, zal wel een fraai gezicht zijn geweest, een soldaat stond zo te lachen. Ik dacht gelijk 'oh jee zit mijn lippenstift nog wel goed',ik had zo raar gehangen. Misschien kwijlde ik wel toen ik mijn hoofd voor het raam hield en moesten ze daarom zo grinniken? Nee de lippenstift zat nog op zijn plaats zei Aad,ik lachte wat zuurzoet en hup naar de volgende controle.Ja dat Engeland kom je zomaar niet meer binnen hoor, check, check,dubbel check...
Spiegeltje onder de auto en een eindje verder nog eens de achterklep open, just some rubbish hoor ik Aad zeggen. Ik denk wat bedoelt die nou, dus toen hij weer achter het stuur klom vroeg ik hem er naar.Ach ja beetje Engels kletsen met die man, dan kom ik er een beetje in. Ja, maar je had het over rubbish, wat bedoelde je daar nou mee, (volgens mij had hij de auto nog schoon gemaakt voor we weg gingen).Oh zei hij, er stond nog een kapotte broodbakmachine in en wat andere rommel voor de stort.
Zijn wij met een kapotte doorgebrande broodbakmachine en allerhande zooi naar Engeland gereden? Ik kijk hem aan en zucht diep. Ja zei hij, die was ik vergeten weg te brengen; doe ik als we terug zijn. Echt waar poes!
Wat moet die man daar wel niet van denken zeg ik, niks zegt hij, misschien denkt hij dat we lekker brood gaan bakken in Engeland.
'Ik schaam me dood met en voor jou' zeg ik . En hij, 'ach lae doe, ze kennen ons hier niet hoor.'
Geen saai moment met die man,of zo als de Engelsen zeggen, never a dull moment.
Wordt vervolgd.
Groet Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten